Inleiden van de bevalling

Strippen is een natuurlijke manier om de bevalling op te wekken. Het wordt gedaan door de verloskundige bij jou thuis of op de praktijk. Bij strippen wordt via een inwendig onderzoek gemeten of je ontsluiting hebt. Indien dit het geval is, kunnen we met onze vinger kleine ronddraaiende bewegingen langs de baarmoedermond maken. Dit stimuleert de aanmaak van natuurlijke hormonen die de bevalling kunnen opstarten.

Het kan wat oncomfortabel aanvoelen en soms krijg je nadien wat bloedverlies. Als strippen werkt, starten de weeën binnen 20 uur, bij 17% van de vrouwen is dit het geval. Indien het niet heeft gewerkt, kan strippen worden herhaald. Mogelijke nadelen zijn dat je het onderzoek als onprettig ervaart of harde buiken krijgt zonder dat de bevalling doorzet.

Als de baarmoedermond rijp genoeg is (vaak bij 2-3 cm ontsluiting), kunnen de vliezen worden gebroken. Dit gebeurt tijdens een inwendig onderzoek met een speciaal haakje. Je voelt alleen het aflopen van vruchtwater.

Na het breken van de vliezen willen we dat je binnen 12-36 uur weeën krijgt om het risico op infecties te beperken. 90% van de vrouwen krijgt binnen 24 uur weeën.

Zowel strippen als Vliezen breken kan door ons worden gedaan. Mocht een balloncatheter of een oxytocine infuus nodig zijn, dan dragen wij je over aan de 2e-lijn (het ziekenhuis) en begeleiden zij verder je bevalling. 

Als de baarmoedermond nog niet open is, kan een bevalling worden ingeleid met een ballonkatheter. Dit is een dun slangetje met een klein ballonnetje dat in de baarmoedermond wordt geplaatst en gevuld met water. Dit oefent druk uit, waardoor de baarmoedermond rijpt en soms ontsluiting veroorzaakt. Ook kunnen er door de druk van het ballonnetje hormonen vrij die de bevalling op gang brengen. Na 24 uur halen ze de ballon eruit, of hij valt er vanzelf uit. Als er voldoende ontsluiting is ontstaan, kunnen daarna de vliezen worden gebroken. 

Als je geen of onvoldoende weeën hebt, kun je kunstmatige oxytocine via een infuus krijgen. Er wordt een flexibel buisje in een bloedvat geplaatst, verbonden aan een pomp dat de afgifte hoeveelheid van de oxytocine bepaald. Er wordt altijd begonnen met een lage dosis die langzaam kan worden opgehoogd. et plaatsen van het buisje kan enkele seconden pijnlijk zijn. Als de naald er eenmaal uit is gehaald voel je het buisje nauwelijks.